Feite Hofman (1970) was addicted to gambling for almost 25 years. He is currently active, as an experiential expert, on “the other side” of addiction. He conducts workshops on gambling addiction and assists in providing responsible gaming training to casino employees. Last but not least, he serves on the board of AGOG, a self-help organization aimed at problem gamblers. Feite is also working on a book, provisionally titled “Anonieme gokker” (“Anonymous Gambler”), detailing his experiences as a problem gambler.
“Nobody aims to be a gambling addict,” Feite tells Gaming in Holland. “There is not a single kid who tells his parents he wants to become an experiential expert on problem gambling. While I don’t want to dismiss the notion of personal responsibility, gambling addiction is always unintended, something that befalls a person. In essence, my book is about how it all happened to me.”
Feite (m) as casino employee, together with Peter Vreuls, Head of Quality at Fair Play (l) and Chris Roemgens, Respect Manager at Casino Parkstad (r)
In addition to conducting workshops on the risks associated with gaming and gambling, Feite also serves as an experiential expert on behalf of Novadic-Kentron, a provider of, among other things, responsible gaming courses to the gaming industry. “Having someone around who is able to tell from his or her own experience what it means to be a problem gambler really helps casino employees to realize that they are working in an industry that is inherently risky to their customers,” Feite explains.
Earlier this year, Fair Play Casinos granted Feite’s request to take part, as a two-day temporary employee, in the daily operations of one its local branches. “I wanted to see the inside of the gaming industry from the perspective of an operator,” Feite says. “One of the thing I found most striking is that, after having been employed in the gaming sector for a while, casino employees virtually always tend to see things from a rather one-sided perspective.”
“For instance, there was this one particular player who was spending considerable sums on an average Monday morning. I immediately classified him as a problem gambler, while other casino employees said: ‘Oh, he just has a lot of money.’ Maybe they had gotten numbed. Or perhaps they were right. There is always two sides to this particular discussion.”
“From a more personal perspective, it wasn’t always easy to be at a casino for two whole days. The pain was still there, just as all the automatic responses to the sights, the sounds, and even the smells that, over all these years, have been etched into my brain. That is something that will never go away.”
Below is an excerpt (in Dutch) from Feite’s forthcoming book:
Ik realiseer me de waanzin van deze dag. Hier sta ik dan, gokverslaafd tot in mijn vezels, alleen geen gebruiker meer, tussen de alsmaar geluiden makende gokmachines, de geld wisselende klanten bij de geldwisselaars en de koffie schenkende en bijvullende medewerkers. Peter werkt deze dag ook in deze locatie, mede om op mij te passen vermoed ik. Af en toe spreken we elkaar en laat hij me het een of ander zien. Ik merk dat ik me stoerder voor doe dan ik in werkelijkheid ben.
Constant loop ik tussen uitdagende gokkasten, zie draaiende rollen en de mij zo welbekende symbolen die ik gehaat heb en heb liefgehad. De geluiden doen soms letterlijk pijn en zijn indringend. Bij veel geluiden weet ik ook na acht jaar nog steeds wat er gebeurt op de gokkast, ik hoef die er niet eens bij te zien. De relatie tussen mij en gokkasten is een ingewikkelde en terwijl ik dat denk weet ik weer dat ik dat doe wat gokkers doen: computers verpersoonlijken. ‘Het zijn automaten Feit, het zijn godverdomme alleen maar machines!’ spreek ik mezelf toe.
Vroeger niet, vroeger waren het mijn vrienden, alleen soms erg onbetrouwbare vrienden. Ik loop langs een speler die nét blij kijkt omdat hij een prijs wint op zijn gokkast. Zijn hand gaat over de glasplaat met daaronder de fonkelende symbolen. Zachtjes glijdt zijn hand over de machine en ik zie de liefde die eruit spreekt. Hij aait hem, hij heeft hem lief.
Even zie ik mezelf daar zitten. Ik merk dat ik iets van zijn blije gevoel ook ervaar. Wonderlijk. Alles zit er nog, alle gevoelens zitten nog steeds in mijn systeem.
Even later doe ik een ‘hand-pay’, en breng ruim zevenhonderd euro naar een speler. Mijn collega heeft net uitgelegd hoe dat werkte via het centrale computersysteem waar de gokautomaten op zijn aangesloten. Zo wordt winnen gewoon een technische handeling, zonder enig gevoel merk ik. Zo is het alleen maar ‘werk’. Zonder enig probleem of vreemd gevoel breng ik de speler zijn geld. Hij neemt het ook gewoon doodleuk aan en gokt weer verder. Ik heb ook geen idee of hij nog ‘in de plus staat’, en herinner me dat ik dat in mijn gokperiode soms ook zelf niet meer wist.
Ik ruim een afwasmachine uit, vul koffiebonen bij, wijs een gast de wisselautomaat en praat met een collega over het weer. Eigenlijk net als bij een normale werksituatie. Alleen dan in een casino.
For more information, check out Feite’s personal webpage.
Comments